موسیقی پس از قرن بیستم:روزانه ای کوچک به دنیای تحولات دیاتونیک

نویسنده:نیما خواجه نصیرطوسی
انتشارات:هم آواز

از۱۹۰۰میلادی موسیقی در جهت های گوناگونی رشد کرده و گسترش یافته است.درحالی که آهنگسازان بزرگ تاقبل از قرن بیستم سعی درگسترش سیستم تنال داشتند.آهنگسازان پیشرو قرن بیستم به شیوه های مختلف سعی برگسست و فاصله گرفتن از سیستم تنال گسترش یافته قرن نوزدهم داشتند.برای این فاصله گذاری اولین سنگ بناانتخاب و طراحی مواد و مصالح متفاوت با سنت تنال بود.ازاین رو موادو مصالح آثار آهنگسازان پیشرو نیمه اول قرن بیستم وتکنیک های به کار گرفته شده از سوی آن ها،تفاوت چشمگیری با آهنگسازان نسل های قبل از خود دارد و متنوع تر است.مجموعه پیش رو به بررسی مواد مصالح آثار آن دسته از آهنگسازان نیمه اول قرن بیستم می پردازد که مفهوم نت مرکزی و مجموعه های دیاتونیک را رها نکردند اما آگاهانه و روشمند از تنالیته فانکشنال اجتناب کردند.