نویسنده: محمد جعفر قاضی عسکر

انتشارات: خانه رود

در تجربه ی آموزش هنر، دست یابی به نتیجه مطلوب هرگز تضمین شده نیست و چه بسا مجموعه ی اندیشه ها و کُنش ها در این مسیر به بروز و بلوغ بینش نهاده ی آموزشی (هنرجو) و نهایتا هنروری و هنرمندی نینجامد. اما چنان که آموزگار در لحظه لحظه ی روند آموزش، تسلط نسبی هنرجو بر حوزه های شناخت را هدف قرار دهد و بر آن تکیه و تأکید کند، دستاورد های قابل ملاحظه پدیدار می شود. این حوزه های شناخت، هم مبنایی برای درک واقعیت های موجود می آفرینند و هم تخیل اجتماعی را توقیت می کنند.