«دوتار» از جمله سازهای زهی با دسته ای بلند است که دارای دو سیم می باشد و احتمالا وجه تسمیه آن نیز بر همین مبنا می باشد. این ساز در نوع خود از کهن ترین ساز های زهی در ایران بلکه در تمام خاورمیانه و آسیای مرکزی به شمار می رود. در برخی از حجاری های چند هزار ساله ایران تصویر این ساز به چشم می خورد.

دوتار سازی ساده و بی پیرایه است که کمتر تزئینی در آن به کار می رود و برای زیبا سازی آن بیشتر از مواد موجود در طبیعت استفاده می کنند.