تمپو یا داربوکا یک ساز کوبه ای پوستی (پوست صدا یا Memberanophone) یک طرفه است که از نظر شکل ظاهری شباهت زیادی به تنبک دارد، اما شیوه نواختن و هم چنین صدای آن متفاوت است. این ساز کوبه ای در کشورهای عرب و عراق و ترکیه کاربرد فراوانی دارد و در ایران نیز، در نواحی جنوبی و سواحل خلیج فارسی و بعضی نقاط دیگر، به فرهنگ موسیقی اقوام راه یافته است. از آنجایی که خاستگاه این ساز کشورهای دیگری هستند، معمولاً ریتم های عربی و ترکی با آن نواخته می شود، ولی در موسیقی بومی هرمزگان نیز نقش بخصوصی دارد. جایگاه ساز تمپو در گروه های موسیقی معمولاً بعنوان همراهی کننده ساز عود، آواز و سازهای کوبه ای دیگر است. تمپو را به دو شکل سفالی و فلزی می سازند.